Het einde is in zicht: nog 2 dagen Switi Sranan..

Hallo allemaal!

Het is alweer tijd voor mijn aller laatste blog vanuit Suri over mijn avonturen, ervaringen en gebeurtenissen in Suriname, maar dit keer ook in Curaçao!

Laat ik eerst beginnen bij het begin. Want waarvoor ik gekomen ben, heb ik nu (al een tijdje) afgerond. Mijn tweede examenklas, zoals ik mijn vorige blog geschreven heb, heb ik gehaald! Waardoor ik ook meteen mijn stage in Suriname heb afgerond. Ik kijk terug naar een leerzame en interessante stageperiode. Waarin ik zelf veel geleerd heb over de geografie van Suriname en omgeving, omdat ze hier op de scholen hele andere toepassingsgebieden gebruiken tijdens de lessen dan dat wij in Nederland gewend zijn. Aardrijkskunde is in Suriname vooral Suriname en omgeving (Caraïbisch gebied, Noord-Amerika en Brazilië) gericht. In Nederland bestaan de toepassingsgebieden vooral uit Nederland, Europa, Azië etc. Ik vond het interessant om eens een keer in andere landen en gebieden te moeten verdiepen voor mijn lessen. Daarnaast heb ik geleerd hoe ik zonder methodeboeken, ict en alle hulpmiddelen die je op een Nederlandse school kunt gebruiken, toch een effectieve les kunt opzetten en creatief moet zijn met een krijtbord en wat krijtjes in verschillende kleurtjes. Volgens mijn beoordelende docent had ik mij goed aangepast aan de Surinaamse situatie. Ik had echter ook de luxe op mijn stageschool dat er een computerlokaal en een beamer beschikbaar was. In mijn tweede examenles heb ik daar dus ook mooi gebruik van gemaakt. In deze les heb ik les gegeven met een PowerPoint, atlassen en bronnen, afbeeldingen en kaarten die de leerlingen moesten aflezen van de beamer en verbanden moesten leggen tussen de bronnen en de kaarten. Het gebruik van veel materialen tijdens een les zijn de leerlingen niet gewend. Mijn andere lessen, waaronder ook mijn proefles en eerste examenles, heb ik wel gegeven met een krijtbord en krijtjes en de grote witte vellen papier die je van te voren al moest beschrijven met uitleg en voor dat de les begon op het bord plakte, zodat je zo min mogelijk tijd verloor tijdens de les met het opschrijven van informatie.

Na de afrondingen op stage zijn Marike en ik nog 1 dag naar stage geweest om afscheid te nemen van de leerlingen, docenten, directrice en de conci(ërge). Het was heel raar om na 3,5/4 maand afscheid te nemen van de school. Daar gaat het leven en het onderwijs, wat wij even mochten ervaren, maar gewoon zo door. Terwijl wij straks weer, op de voor ons nu, luxere Nederlandse school les moeten geven. We hebben een paar leuke foto’s gemaakt met de klassen die we voornamelijk les hebben gegeven en met onze begeleiders en de directrice. Toen de directrice zei dat wij toch echt een deel waren geworden van de school, konden wij met een erg tevreden gevoel voor de laatste keer het schoolplein van onze stageschool in Suriname verlaten.

Nou mijn stage in Suriname zat er dus op (18 mei).. Wat moesten we nu doen? Genoeg dingen die wij nog wilden doen en er zat ook nog een weekje Curaçao op ons te wachten. We zijn een dagje naar de Paramaribo zoo geweest, waar we een anaconda hebben ‘geaaid’ en nog een tapijtslang hebben vast gehouden. En hiermee kan ik toch wel een beetje concluderen dat ik mijn grote slangenangst overwonnen heb in Su! Echter, de vogelspinnen ben ik nog enger gaan vinden..
We zijn ook weer een aantal lekkere restaurantjes afgegaan die nog op onze ‘to do’ lijst stonden. En Ellen, Robin en ik zijn een dagje op pad geweest om leuke souvenirs te shoppen, waarbij we met water tot op onze enkels de stad door moesten.. (Chinese) Winkels in en (Chinese) winkels uit aan de Maagdenstraat. Je moet het er maar voorover hebben;). Erg leuk die grote Regentijd, waar we nu middenin zitten.. Dus Robin, Ellen en ik vonden het helemaaaal niet erg om 25 mei het vliegtuig te pakken voor een weekje Curaçao. Het was eindelijk zo ver! Eindelijk naar de blauwe zee en witte stranden. Ons humeur in de taxi onderweg naar het vliegveld om 04:00 uur ’s nachts was op en top! 12 uur later zaten we echter als 3 chagrijnige, onderuitgezakte, balende Nederlanders nog steeds in het regenachtige Suriname. En bij de gedachte dat we op dat moment eigenlijk op het strand moesten liggen, werden we helemaal depressief. Wij hebben namelijk 12uur vertraging gehad met het vliegtuig. 06:30 ’s ochtends zouden we de lucht in gaan.. Om 9:00uur mochten we eindelijk boarden, waarna we na 5 min weer het vliegtuig uit moesten. Er scheen iets te zijn met de vleugel.. Veiligheid gaat natuurlijk ook voorop! 19:00 uur ’s avonds gingen we dan eindelijk in een ander vliegtuig de lucht in! Op naar Sunny Curaçao!

In Curaçao hebben we een heerlijk weekje gehad. Volop genoten van de zon, de witte stranden, de blauwe zee, het heerlijke eten, de cocktails op de terrassen met uitzicht op de welbekende pondjesbrug (Koningin Emmabrug) en de gekleurde huisjes en hebben we met de gehuurde Kia Picanto in een paar dagen het hele eiland afgereden; van een mooi strandje naar een nog mooier strandje. Dit keer geen wilde honden en katten op de weg, maar wilde leguanen.. Deze leguanen hebben we geproefd in een erg knus restaurantje aan Westpunt, genaamd Jaanchie’s. Zeker een aanrader mocht je binnenkort naar Curaçao vertrekken;) Verder hebben we natuurlijk een middagje gesnorkeld aan de westkant van Curaçao en de bekende Blue Room bezocht. Van de mooie visjes, schildpadjes en de leguanen hebben wij ook de struisvogels van de Struisvogel boerderij even bekeken en heb ik zelfs een stukje gereden op een struisvogel.. Weer een humoristische ervaring rijker! Wat kunnen die beesten snel gaan..

1 juni was dan onze vakantie in Curaçao voorbij en vlogen wij via Aruba weer terug naar Paramaribo. Het was weer even als ‘thuis’ komen, maar a.s. zaterdag (ja, nog 2 dagen..) gaan we dan écht naar huis, weer terug naar Nederland! Deze laatste daagjes hebben/gaan wij nog zoveel mogelijk genoten/genieten van de Surinaamse sfeer, het Surinaamse eten, de Surinaamse busritjes naar het centrum, het Surinaams gefluit en van de Surinamers zelf. Het zijn en worden dus van die ‘ voor de laatste keer dit ’ en ‘ voor de laatste keer dat ’ dagen die enorm snel voorbij gaan. Vanmiddag hebben we een evaluatiegesprek gehad op het IOL en vanavond voor de laatste keer Waterkant en Havana night out! Morgen zal in het teken staan van koffer inpakken en passen en meten hoe ik alles weer mee terug ga nemen.. En afscheid nemen van alle leuke mensen die we ontmoet hebben hoort er helaas ook bij..

4 maanden Suriname had ik nooit willen missen. Het is een ervaring geworden waar ik mijn hele leven lang naar terug ga kijken. Iets wat niemand mij meer afpakt. Ik zal ook zeker iedereen willen aanraden om tijdens je studie voor een paar maand naar het buitenland te gaan, als je de kans krijgt. Je stapt eigenlijk voor een tijd jouw vertrouwde leventje uit en moet een nieuw leven opbouwen in een stad en land die je helemaal niet kent, alleen van internet of verhalen. Het duurt misschien twee weken om te wennen aan de stad, het land, de mensen en het eten, maar al snel leer je er mee leven en raak je gewend aan je dagelijks leven in je nieuwe leven. Ik heb veel nieuwe mensen leren kennen, waarmee je verschillende en bijzondere ervaringen gedeeld hebt. Allemaal zijn we hetzelfde avontuur aangegaan, die we met elkaar weer meemaken. Wat ik meeneem uit Suriname zijn de souvenirs en de mooie foto’s, maar vooral de herinneringen, ervaringen en het no spang leven, waarbij ik geleerd heb om van dag tot dag te leven. Genieten van het leven dat is het belangrijkste. Genoten van mijn leven in Suriname dat heb ik zeker en dat is wat de Surinamers ook zo graag van jou, als Nederlander, willen zien en horen; dat jij in hun land geniet en tevreden bent en dit ook in Nederland gaat vertellen. Zij vinden het erg belangrijk dat ook de positieve kant van Suriname in Nederland verteld en bekend wordt. Surinamers zijn nationalistisch, houden van hun eigen land. Ik ben ook van Suriname gaan houden, maar ben er achter gekomen dat ik ook van mijn land, Nederland, houd. Het is aan de ene kant toch weer fijn om de zekerheid te hebben dat ik straks weer naar een land ga waar het een stuk veiliger is op straat en waar alles weer normaal geregeld is.
Nog 2 dagen in Switi Sranan.. Wat zullen deze 2 dagen ook weer voorbij vliegen als de 4 maanden al snel zijn gegaan. Maar we gaan leven van dag tot dag en elke dag sluiten we weer iets af of nemen we afscheid van een deel van Paramaribo. Om zondagochtend weer in Nederland aan te komen en al mijn (positieve) verhalen over Suriname uitgebreid aan mijn familie en vrienden te kunnen vertellen! Want stiekem heb ik er natuurlijk ook weer erg veel zin in om hen weer te zien!

Tot snel allemaal!
Voor de laatste keer een bigi bosi en brasa fu Sranan!!